TEGO NUMERU NIE ZNACIE!

Marcin WĂłjcik:
Zawieszony na studiach za podrobienie podpisu. Zagrał kiedyś w teatrze rolę pĂłł człowieka - pĂłł pompki.

Michał WĂłjcik:
Nie lubi szpitali, bo za dużo razy w nich przebywał. Lubi za to tatuaże. A poza tym wcale nie ma na imię Michał.

Waldemar Wilkołek:
Musi się wyspać. Każdy Ryjek kosztuje go pięć lat życia. Występy w Ani Mru-Mru zaczął od grania na brzuchu.

Ani Mru-Mru w rozmowie z Adrianem Dąbkiem.

Od 15 lat rozśmieszają miliony PolakĂłw, ich występy gromadzą pełne sale widzĂłw, a klipy w sieci osiągają kilkumilionowe odsłony. Ich twarze zna każdy: od Podkarpacia po Pomorze Zachodnie. Ani Mru-Mru to nie zwyczajny kabaret. To zjawisko. Książka Ani Mru-Mru. O dwĂłch takich, co było ich trzech przedstawia Ani Mru-Mru, jakich nie znacie. Jak wygląda życie trzech najśmieszniejszych facetĂłw w Polsce, gdy śmiech cichnie, a sale pustoszeją?

"Jak zniknie frajda, zniknie kabaret" - mĂłwi Marcin WĂłjcik. Oni jednak wciąż dobrze się bawią, a wraz z nimi cała Polska. Mają niecodzienną przyjemność przychodzenia do pracy, w ktĂłrej spotykają całą salę uśmiechniętych ludzi, ale czy łatwo zarabiać na życie śmiechem w kraju, ktĂłrego obywatele mają opinię ponurakĂłw? W przezabawnej książce Marcin WĂłjcik, Michał WĂłjcik i Waldemar Wilkołek z właściwą sobie nonszalancją opowiadają o pracy kabareciarza: Skąd się wzięła nazwa grupy? Czym się inspirują przy pisaniu skeczy? Na kim testują nowe żarty? Czy nie mają czasem siebie dość? Co myślą o swoich konkurentach?

W szczerej rozmowie odsłaniają nie tylko kulisy warsztatu, ale uchylają też drzwi do życia prywatnego, ilustrując barwne opowieści nieznanymi zdjęciami z domowych archiwĂłw. Z humorem opowiadają o blaskach i cieniach sławy, o tym, z kim lubią pić wĂłdkę, z czego wypada żartować, a z czego nie, jak pracują nad skeczami, czy chętnie słuchają dowcipĂłw, dlaczego Michał WĂłjcik nie lubi Tofika. I wreszcie: jaka jest tajemnica tego, że nadal potrafią tak dobrze bawić się na scenie?

"Gdybyśmy byli początkującym kabaretem, a ktĂłryś z nas zapomniałby skeczu, dwĂłch pozostałych zrobiłoby wszystko, żeby go uratować. Po piętnastu latach na scenie, gdy widzimy kolegę stojącego - umownie - nad takim wielkim szambem, to nas tak bawi, że po prostu trzeba podejść i go pchnąć. Zrobimy wszystko, żeby go pogrążyć".

Ks. profesor JĂłzef Tischner kładąc się do popołudniowej drzemki mĂłwił, że należy go budzić w dwĂłch przypadkach: gdyby dzwonił Ojciec Święty albo gdyby zniesiono celibat. A może być zniesiony w każdej chwili, bo jest tylko przepisem, nie dogmatem.

MĂłwi się wśrĂłd księży, że do piątego roku po święceniach ksiądz jeździ na diable, po piątym diabeł na księdzu.Celibat. Czym jest? Tylko bezżeństwem, jak twierdzi jeden z bohaterĂłw tej niezwykłej książki, czy nakazem całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej? Pomaga w wypełnianiu posługi kapłańskiej, przynosząc nieziemski wręcz pokĂłj w sercu, jak tłumaczy inny ksiądz, czy przeciwnie, powoduje frustrację księży, w związku z tym prowadzących nierzadko drugie życie?
Ta świetnie udokumentowana i wyważona książka oddaje głos księżom ukazując ich jako ludzi z krwi i kości. Odczuwających głĂłd, pragnienie, zmęczenie i.. popęd seksualny. Ani sutanna, ani głęboka wiara, ani nawet święcenie kapłańskie tego nie zmienią. Marcin WĂłjcik w swoich reportażach opowiada nie tylko ich historie, ale także historie ich byłych i obecnych partnerĂłw, partnerek, teściowych, a nawet wnuczek. Są to opowieści zakończone happy endem lub tragedią, proste i niewiarygodnie pogmatwane, pełne miłości ale też te pełne goryczy, podłości i szokującego cynizmu. Autor dzieli się z czytelnikiem tymi historiami z reporterską wirtuozerią, uczciwością i jednocześnie z ogromną wrażliwością.

W rodzinie ojca mego to zbiĂłr reportaży o zwartych szeregach środowisk kościelnych, ktĂłre same nazywają siebie Rodziną Radia Maryja. Autor, były dziennikarz "Gościa Niedzielnego", prĂłbuje zmierzyć się z fenomenem toruńskiego imperium medialnego skupiającego kilkanaście milionĂłw zaangażowanych katolikĂłw.

W rodzinie tego ojca bywa zabawnie, ale częściej strasznie. Chrześcijańskiej pokorze towarzyszy pycha, a miłości bliźniego zapiekła nienawiść. Polski katolicyzm pokazuje tu swoją "wykrzywioną twarz". To opowieść o słuchaczach Radia Maryja, ze środka - bolesna dla autora, ktĂłry martwi się o przyszłość Kościoła, wstydliwa dla hierarchĂłw, dla politykĂłw kompromitująca. Brawurowa. Czyta się ją z poczuciem zażenowania. Jakim jesteśmy społeczeństwem, skoro pozwoliliśmy Tadeuszowi Rydzykowi przejąć rząd dusz nad odtrąconymi? Czemu dopuściliśmy, by sympatyczne panie w moherowych beretach pakowały w koperty kał i wysyłały je urzędnikom państwa?
[Lidia Ostałowska]

Marcin WĂłjcik poszedł do nieba. Zagląda w mdłe od kadzideł korytarze obklejone obliczem Ojca Dyrektora. Siada z jego przyjaciĂłłmi ciasnym rĂłżańcem w pozłacanych plastikowych fotelach ogrodowych. Ojciec Dyrektor długimi, sprawnymi jak u kieszonkowca palcami masuje wszystkim portfele na wysokości serc. Jest żonobĂłjca z Bogiem na ustach, żądne krwi moherowe starowiny, młodzież o katatonicznych spojrzeniach i przestrojonych radiem umysłach. Nowa kategoria: "catholic thriller". Nie sposĂłb się oderwać, bo WĂłjcik zna się na czarciej, reporterskiej robocie.
[Marcin Kącki]